Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ Νο2

ΣΤΡΙΒΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ
<ΑΓΩΝΑΣ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΓΑΡΙΤΣΑ ΚΕΡΚΥΡΑ>
 ΜΕ ΤΟ ΠΕΝΤΑΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΝΗΡΕΑ<ΜΑΡΜΑΡΟ> ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΤΡΩΝ
 ΝΑΙ ΝΑΙ !!!!! ΕΙΝΑΙ Η ΝΑΝΤΙΑ ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ ΜΟΥ  ΣΤΟ ΓΥΡΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 1,59 ΛΕΠΤΑ
ΚΑΙ.......... ΝΑΙ 3ΘΕΣΗ !!!!!!
 2ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ  ΚΑΙ ΤΟΥΡΤΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ !!!

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ 18Μ ΕΛΛΗΝΙΚΟ 19-20 2 11

ΓΙΩΡΓΟΣ   ΠΑΥΛΟΣ   ΜΙΛΤΟΣ     ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
 άλλο ένα πρωτάθλημα τελείωσε, άλλοι ευχαριστημένοι άλλοι όχι, ωστόσο όλοι όσοι ήμασταν εκεί πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που έχουμε δύναμη και υγεία να λαμβάνουμε μέρος
στην κορυφαία οργάνωση του θεσμού .
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΟ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ??????

Στα αγωνιστικά τώρα, 325 άτομα σε όλες τις κατηγορίες δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό για μια διάκριση στο πανελλήνιο. Ο χώρος γνωστός <για μένα ψυχρός & χαοτικός >ωστόσο χώρεσε την πολυκοσμία  και ο αγώνας κύλισε γρήγορα χωρίς προβλήματα .
Στα μείον, ο άσχημος φωτισμός και κάποια λάθη στα αποτελέσματα,<εμένα μου έβγαλαν11ποντους λιγότερους?>
Επί προσωπικού τα πράγματα δεν πήγαν καλά, χάθηκα προσπαθώντας να ρυθμίσω σε αυτόν τον παράξενο  για μένα φωτισμό με αποτέλεσμα να ξεχάσω τεχνική και ηρεμία,  να κάνω 3 λάθη και τελικά με 500 πόντους δεν μπαίνεις με τίποτα στα μπαράζ .
Την Αχαΐα στο ολυμπιακό ανδρών & γυναικών εκπροσωπίσαμε μόνο 3 άτομα!!! και αυτά μόνο από τον Α.Σ.Π. ! 
Τέλος να δώσω συγχαρητήρια στο Γιώργο για την πολύ καλή εμφάνιση που έκανε.
Και Μαρία μην το βάζεις  κάτω την επόμενη θα πάρουμε το αίμα μας πίσω.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΓΔ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ & ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ 3ΘΕΣΗ ΤΟ ΕΡΙΞΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ!
"Ρίξε με θάρος" με συμβούλεψε ο φίλος Μίλτος... και αυτό έκανα, όμως το Μ καραδοκεί και τελικά θεωρώ επιτυχία που το 256 του 1ου γύρου έγινε 272 στον 2ο και έτσι ήρθε η 3η θέση με 528!!! Όχι πως παίζει ρόλο το βάθρο αλλά όταν το παλέυεις και φτάνεις κάπου αισθάνεσε καλύτερα.
 
ΓΙΩΡΓΟΣ       ΜΑΡΙΑ         ΠΑΥΛΟΣ       (ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΝΟΜΙΖΩ!!!!!!!!!)
Όσον αφορά τον αγώνα κύλησε καλά και γρήγορα, στο Ολυμπιακό Ανδρών υπήρξαν καλά νούμερα, 550 ο 1ος 529 ο 2ος 528 ο 3ος και 516 ο 4ος, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν λίγο καιρό η μισοί δεν παιρνούσαν ούτε τα 500.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΟΥΛΗ (ΜΑΝΩΛΗΣ - ΠΑΥΛΟΣ) ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ)
Ο Μανώλης στην 5η θέση με 2 προπονήσεις, εντάξει!!! Η Κατερίνα στον 1ο της αγώνα στους 400 πόντους και στην 5η θέση και χωρίς κανέναν τραυματισμό (σημαντικό) πιστεύω ξεκίνησε καλά!!!

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΟΥΣΚΩΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΥ ΜΠΑΛΟΥ
Ήταν εκεί στο 1999 που  καταφέραμε με τον όμιλο φουσκωτών σκαφών
Και με τις γνωριμίες μας να μαζέψουμε κάποια δώρα για το απομακρυσμένο
Νησί της Γαύδου
και να υλοποιήσουμε μια αποστολή εν πλω
Τον Ιούνιο μήνα .
Εξασφαλίσαμε λοιπόν ιατρικό υλικό με αποκορύφωση έναν καρδιογράφο που μπορούσε να δουλέψει on line με το πανεπιστημιακό των Χανίων καθώς επίσης και άλλα πρώτης χρήσης υλικά που θα έδιναν κάτι στο νησί.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Πάτρα 4 φουσκωτά σκάφη οδικός μέχρι το γυθειο
Όπου μας περίμενε ο φίλος Κώστας και με την βοήθεια του την επόμενη λύσαμε κάβους για Κύθηρα όπου και δέσαμε στο καψαλι το μεσημέρι της ίδιας μέρας
Το επόμενο πρωί 5 ώρα ξεκινάμε για τα 80 ναυτικά εάν θυμάμαι καλά μέχρι την παλαιοχωρα Χανίων .
Απέναντι μας η Γαύδος και άλλα 35 ναυτικά αφού βάλαμε βενζίνες  πλεύσαμε
Προς το κάτω μέρος της Γαύδου στο λιμάνι της<θεος να το κάνει λιμάνι>.
Εκεί βρεθήκαμε 50χρονια πίσω σε όποιο νησί και να έχετε πάει δεν έχετε δει τίποτα!
Δέσαμε στο μοναδικό ντοκο δίπλα σε 2 ανεμότρατες ιταλικές που όργωναν απ ότι μάθαμε το λιβυκο ελεύθερα χωρίς περιορισμούς ελληνικών υδάτων κλπ.
Τη είδαν τα μάτια μας από πού να αρχίσω?
Το νησί δεν είχε ρεύμα  τα παιδιά που έπαιζαν εκει<μολις 2> με κατοικίδια στο κεφάλι τους! και όλοι ήταν  με το δάχτυλο στην σκανδάλη δεν μιλούσαν εύκολα σε
Κανέναν.
ωστόσο εκεί πήρα και μαθήματα ζωης …τη να ξεχάσω τον Γιάννη που μου είπε το
περιβοειτο’’ακου φίλε της προαλλες είχα στην τσέπη μου ένα πεντοχίλιαρο για 20 ημέρες και μετά δεν είχα τη να το κάνω και το έβαλα πάλη στην θέση του’’η
την ατάκα ‘’ να κάποτε ήθελα να βγάλω ένα δόντι και επειδή δεν μπορούσα να τρέχω στα χάνια κάρφωσα 3 ρακιά και το τραβειξα μόνος μου’’
άλλη ζωή… για άλλους δύσκολη και για άλλους η απόλυτα ελεύθερη και γαλήνια..
εκεί λοιπόν έφαγα και τον μεγαλύτερο αστακό στην ζωή μου 4,7 κιλά!!!!!!
Και πραγματικά εναθεωρισα πολλά πράγματα  όταν κατάλαβα ότι ο άνθρωπος
Γίνεται ευτυχισμένος με απλά καθημερινά πράγματα και όχι κυνηγώντας  μόνιμα
Κάποια όνειρα
ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΓΑΥΔΟ
Μετά λοιπόν από δυο ημέρες παραμονής λόγω άσχημου καιρού <απαγορευτικό 10>
Αποφασίσαμε να αφήσουμε την Γαύδο παίρνοντας μαζί μας και μια επιστολή <διαμαρτυρία τον κατοικων>που μας την έδωσαν κρυφά φεύγοντας!
Διαβάσαμε λοιπόν τα εξής τα οποία και τα δημοσιεύσαμε σε έντυπα και εφημερίδες της εποχής .μιλούσαν για την μεγαλύτερη διακίνηση οπλών και ναρκωτικών
   Έλεγαν ότι η γαυδοπουλα πουλήθηκε για ένα κομμάτι ψωμί σε γνωστό εφοπλιστή
Και ότι το νησί ήταν φέουδο του προέδρου που είχε αγοράσει όλο νησί τσάμπα
Και το ξεπουλούσε όπως ήθελε σε βάρος τον λιγοστών κατοίκων.
Και πραγματικά δυστυχώς είχαν απόλυτο δίκιο για ολα αυτά
Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού με τον μαΐστρο στα 8-9 και κάναμε τα 25 ναυτικά μέχρι το λουτρό απέναντι δίπλα  στα σφακια σε 3ωρες με τα δρομόμετρα να γράφουν 48μιλια αντί για 25 !
Μετά πάλι παλαιοχωρα ανεφοδιασμό και διανυχτερευσσει στο ελαφονηση λόγω πάλι κακού καιρού .
Την επόμενη με δυσκολία κάναμε 15 μιλια γιατί πάλι ο Αίολος είχε διαφορετική άποψη  και αφού φτάσαμε στη γραμβουσα
 δέσαμε στην λιμνοθάλασσα του μπαλου  και απολαύσαμε
Ένα από τα ποιο όμορφα μέρη της Ελλάδας τι να πω σαν ανάμνηση η παράγκα του τακα με την γεννήτρια  και τα γίδια να τρέχουν γύρω από το τραπέζι με την παγωμένη μπύρα στο πουθενά και τους άπαιχτους μεζεδες,της γυαλιστερές που βγάζαμε με τα ποδιά μας μέσα στη λιμνοθάλασσα η τον παππού που έμενε δυο μήνες κάτω από ένα ρυκι σπηλιά.
Μαγευτικό τοπίο απίστευτα όμορφο να βράσω όλα τα εξωτικά νησιά!
Την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε καρφί για το γυθειο με τον καιρό να έχει πέσει
Και τον κάβο μαλλιά χαλαρό δίπλα στον ήλιο που έβγαινε μέσα από το νότιο Αιγαίο
Καταφέραμε να μπούμε στο γυθειο μέχρι το μεσημέρι με τον φίλο μας το Κώστα
Να μας περιμένει πάλι στην γλυστρα του ντοκου .
Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στην μνήμη του φίλου μου Γιάννη ενός συνταξιδιώτη μου στο ταξίδι αυτό που δυστυχώς έφυγε νωρίς από την παρέα μας
Και ελπίζω εκεί που είναι να πίνει το ρακί του και να έχει πάντα στο διαβατου μπουνατσα..

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ




 Του Πάουλο Κοέλιο
ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ
Μια μικρή χειρονομία μάς προδίδει έτσι ώστε να πρέπει να τελειοποιούμε τα πάντα, να σκεφτόμαστε τις λεπτομέρειες, να μαθαίνουμε την τεχνική με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται διαισθητική.  Η διαίσθηση δεν έχει καμία σχέση με τη ρουτίνα, αλλά με μια πνευματική κατάσταση πέρα από την τεχνική.  Έτσι, έπειτα από πολλή εξάσκηση, δεν σκεφτόμαστε πια όλες τις απαραίτητες κινήσεις.  Αποτελούν κομμάτι της ύπαρξής μας.  Γι' αυτό όμως πρέπει να εξασκούμαστε, να επαναλαμβάνουμε.
Πρέπει επίσης να επαναλαμβάνουμε και να εξασκούμαστε σαν να μην ήταν αρκετό.
Παρατηρείστε έναν καλό σιδηρουργό να δουλεύει το ατσάλι.  Για το αγύμναστο βλέμμα, επαναλαμβάνει τα ίδια χτυπήματα. Όποιος όμως γνωρίζει τη σημασία της εξάσκησης γνωρίζει ότι κάθε φορά που σηκώνει το σφυρί και το κατεβάζει η ένταση του χτυπήματος είναι διαφορετική.  Το χέρι επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση, αλλά, καθώς πλησιάζει το σίδερο, καταλαβαίνει αν πρέπει να το χτυπήσει πιο δυνατά ή πιο μαλακά.
Παρατηρείστε τον ανεμόμυλο.  Για όποιον κοιτάξει τα φτερά του μία μονάχα φορά, μοιάζουν να γυρίζουν με την ίδια ταχύτητα, επαναλαμβάνοντας συνέχεια την ίδια κίνηση.  Όποιος όμως ξέρει από ανεμόμυλους γνωρίζει ότι προσαρμόζονται στον άνεμο και αλλάζουν κατεύθυνση κάθε φορά που είναι απαραίτητο.
Το χέρι του σιδηρουργού εκπαιδεύτηκε  ύστερα από χιλιάδες επαναλήψεις της κίνησης του σφυριού.  Τα φτερά του μύλου μπορούν να κινηθούν γρήγορα μόνο επειδή ο άνεμος έχει φυσήξει πολύ και έκανε τα γρανάζια του στιλπνά. Ο τοξοβόλος αφήνει πολλά βέλη να πέσουν μακριά από το στόχο του γιατί ξέρει ότι μόνο έτσι θα μάθει τη σημασία του τόξου, της στάσης, της χορδής και του στόχου, αφού επαναλάβει τις κινήσεις του χιλιάδες φορές, χωρίς να φοβάται το λάθος.  Μέχρι να φτάσει η στιγμή που δεν είναι πια απαραίτητο να σκέφτεται τι κάνει.  Από εκεί και στο εξής ο τοξοβόλος γίνεται ο ίδιος το τόξο του, το βέλος και ο στόχος. 
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΣ
Το βέλος είναι η πρόθεση που διαγράφεται στο κενό.
Από τη στιγμή που γίνεται η ρίψη, ο τοξοβόλος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να παρακολουθεί τη διαδρομή του προς το στόχο.  Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ένταση που είναι απαραίτητη για τη ρίψη δεν έχει πια λόγο ύπαρξης.  Έτσι ο τοξοβόλος κρατάει τα μάτια του στην τροχιά του βέλους, αλλά η καρδιά του ξεκουράζεται και ο ίδιος χαμογελάει.
Τη στιγμή εκείνη, εάν έχει εξασκηθεί αρκετά, εάν έχει καταφέρει να αναπτύξει το ένστικτό του, εάν έχει διατηρήσει τη χάρη και τη συγκέντρωσή του σε όλη τη διάρκεια  της ρίψης, θα νιώσει την παρουσία του σύμπαντος και θα δει ότι η πράξη του ήταν σωστή και άξια.  Η τεχνική επιτρέπει στα δύο χέρια να είναι έτοιμα, στην αναπνοή να είναι ακριβής, στα μάτια να μπορούν να παραμείνουν καρφωμένα στο στόχο.  Το ένστικτο κάνει τη στιγμή της ρίψης τέλεια.
Όποιος περάσει από κοντά και δει τον τοξοβόλο με ανοικτά τα χέρια και το βλέμμα να ακολουθεί το βέλος θα πιστέψει ότι είναι σταματημένος.  Οι σύντροφοί του, όμως, γνωρίζουν ότι ο νους όποιου πραγματοποίησε τη ρίψη άλλαξε διάσταση και βρίσκεται τώρα σε επαφή με ολόκληρο το σύμπαν.  Συνεχίζει να εργάζεται, να μαθαίνει όλα τα θετικά που έφερε αυτή η ρίψη, διορθώνοντας τα πιθανά λάθη, αποδεχόμενος τις ιδιότητές του, περιμένοντας να δει πώς αντιδράει ο στόχος μόλις τον βρει το βέλος.
Όταν ο τοξοβόλος τεντώνει τη χορδή, μπορεί να δει όλο τον κόσμο μέσα στο τόξο του.  Όταν παρακολουθεί την πορεία του βέλους, αυτός ο κόσμος τον πλησιάζει, τον χαϊδεύει και του δίνει την τέλεια αίσθηση του καθήκοντος που έχει εκπληρώσει.
Ένας πολεμιστής του φωτός, αφού κάνει το καθήκον του και κάνει την πρόθεσή του πράξη, δεν χρειάζεται να φοβάται τίποτα άλλο.  Έχει κάνει αυτό που έπρεπε.  Δεν άφησε το φόβο να τον παραλύσει - ακόμα και αν το βέλος δεν βρει το στόχο, θα έχει κι άλλη ευκαιρία γιατί δεν φάνηκε δειλός!!!!!!!!!!!!!