Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΟΥΣΚΩΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΥ ΜΠΑΛΟΥ
Ήταν εκεί στο 1999 που  καταφέραμε με τον όμιλο φουσκωτών σκαφών
Και με τις γνωριμίες μας να μαζέψουμε κάποια δώρα για το απομακρυσμένο
Νησί της Γαύδου
και να υλοποιήσουμε μια αποστολή εν πλω
Τον Ιούνιο μήνα .
Εξασφαλίσαμε λοιπόν ιατρικό υλικό με αποκορύφωση έναν καρδιογράφο που μπορούσε να δουλέψει on line με το πανεπιστημιακό των Χανίων καθώς επίσης και άλλα πρώτης χρήσης υλικά που θα έδιναν κάτι στο νησί.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Πάτρα 4 φουσκωτά σκάφη οδικός μέχρι το γυθειο
Όπου μας περίμενε ο φίλος Κώστας και με την βοήθεια του την επόμενη λύσαμε κάβους για Κύθηρα όπου και δέσαμε στο καψαλι το μεσημέρι της ίδιας μέρας
Το επόμενο πρωί 5 ώρα ξεκινάμε για τα 80 ναυτικά εάν θυμάμαι καλά μέχρι την παλαιοχωρα Χανίων .
Απέναντι μας η Γαύδος και άλλα 35 ναυτικά αφού βάλαμε βενζίνες  πλεύσαμε
Προς το κάτω μέρος της Γαύδου στο λιμάνι της<θεος να το κάνει λιμάνι>.
Εκεί βρεθήκαμε 50χρονια πίσω σε όποιο νησί και να έχετε πάει δεν έχετε δει τίποτα!
Δέσαμε στο μοναδικό ντοκο δίπλα σε 2 ανεμότρατες ιταλικές που όργωναν απ ότι μάθαμε το λιβυκο ελεύθερα χωρίς περιορισμούς ελληνικών υδάτων κλπ.
Τη είδαν τα μάτια μας από πού να αρχίσω?
Το νησί δεν είχε ρεύμα  τα παιδιά που έπαιζαν εκει<μολις 2> με κατοικίδια στο κεφάλι τους! και όλοι ήταν  με το δάχτυλο στην σκανδάλη δεν μιλούσαν εύκολα σε
Κανέναν.
ωστόσο εκεί πήρα και μαθήματα ζωης …τη να ξεχάσω τον Γιάννη που μου είπε το
περιβοειτο’’ακου φίλε της προαλλες είχα στην τσέπη μου ένα πεντοχίλιαρο για 20 ημέρες και μετά δεν είχα τη να το κάνω και το έβαλα πάλη στην θέση του’’η
την ατάκα ‘’ να κάποτε ήθελα να βγάλω ένα δόντι και επειδή δεν μπορούσα να τρέχω στα χάνια κάρφωσα 3 ρακιά και το τραβειξα μόνος μου’’
άλλη ζωή… για άλλους δύσκολη και για άλλους η απόλυτα ελεύθερη και γαλήνια..
εκεί λοιπόν έφαγα και τον μεγαλύτερο αστακό στην ζωή μου 4,7 κιλά!!!!!!
Και πραγματικά εναθεωρισα πολλά πράγματα  όταν κατάλαβα ότι ο άνθρωπος
Γίνεται ευτυχισμένος με απλά καθημερινά πράγματα και όχι κυνηγώντας  μόνιμα
Κάποια όνειρα
ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΓΑΥΔΟ
Μετά λοιπόν από δυο ημέρες παραμονής λόγω άσχημου καιρού <απαγορευτικό 10>
Αποφασίσαμε να αφήσουμε την Γαύδο παίρνοντας μαζί μας και μια επιστολή <διαμαρτυρία τον κατοικων>που μας την έδωσαν κρυφά φεύγοντας!
Διαβάσαμε λοιπόν τα εξής τα οποία και τα δημοσιεύσαμε σε έντυπα και εφημερίδες της εποχής .μιλούσαν για την μεγαλύτερη διακίνηση οπλών και ναρκωτικών
   Έλεγαν ότι η γαυδοπουλα πουλήθηκε για ένα κομμάτι ψωμί σε γνωστό εφοπλιστή
Και ότι το νησί ήταν φέουδο του προέδρου που είχε αγοράσει όλο νησί τσάμπα
Και το ξεπουλούσε όπως ήθελε σε βάρος τον λιγοστών κατοίκων.
Και πραγματικά δυστυχώς είχαν απόλυτο δίκιο για ολα αυτά
Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού με τον μαΐστρο στα 8-9 και κάναμε τα 25 ναυτικά μέχρι το λουτρό απέναντι δίπλα  στα σφακια σε 3ωρες με τα δρομόμετρα να γράφουν 48μιλια αντί για 25 !
Μετά πάλι παλαιοχωρα ανεφοδιασμό και διανυχτερευσσει στο ελαφονηση λόγω πάλι κακού καιρού .
Την επόμενη με δυσκολία κάναμε 15 μιλια γιατί πάλι ο Αίολος είχε διαφορετική άποψη  και αφού φτάσαμε στη γραμβουσα
 δέσαμε στην λιμνοθάλασσα του μπαλου  και απολαύσαμε
Ένα από τα ποιο όμορφα μέρη της Ελλάδας τι να πω σαν ανάμνηση η παράγκα του τακα με την γεννήτρια  και τα γίδια να τρέχουν γύρω από το τραπέζι με την παγωμένη μπύρα στο πουθενά και τους άπαιχτους μεζεδες,της γυαλιστερές που βγάζαμε με τα ποδιά μας μέσα στη λιμνοθάλασσα η τον παππού που έμενε δυο μήνες κάτω από ένα ρυκι σπηλιά.
Μαγευτικό τοπίο απίστευτα όμορφο να βράσω όλα τα εξωτικά νησιά!
Την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε καρφί για το γυθειο με τον καιρό να έχει πέσει
Και τον κάβο μαλλιά χαλαρό δίπλα στον ήλιο που έβγαινε μέσα από το νότιο Αιγαίο
Καταφέραμε να μπούμε στο γυθειο μέχρι το μεσημέρι με τον φίλο μας το Κώστα
Να μας περιμένει πάλι στην γλυστρα του ντοκου .
Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στην μνήμη του φίλου μου Γιάννη ενός συνταξιδιώτη μου στο ταξίδι αυτό που δυστυχώς έφυγε νωρίς από την παρέα μας
Και ελπίζω εκεί που είναι να πίνει το ρακί του και να έχει πάντα στο διαβατου μπουνατσα..

1 σχόλιο:

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ε και λίγη μπουκαδούρα τ' απόγεμα... για δροσιά. από μένα...